(၁)
အီဇာညေနခင္းမ်ားတြင္ ေနညိဳညိဳက တိမ္မေတာက္ပါ။ ေနညိဳညိဳတိမ္မေတာက္တဲ့အတြက္ စာဥတို႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္း ေရခပ္မဆင္းၾကပါ။
(၂)
ဒီလမ္းကေလးေပၚကို ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ေလွ်ာက္လာခဲ့တာ တစ္လနီးပါးရွိသြားၿပီ။ ေရာက္စက ဂ်ာမန္ရဟန္းေတာ္က ေျပာတယ္။ တို႔ Timetable ထဲမွာ ညေန ငါးနာရီကို လမ္းေလွ်ာက္ခ်ိန္ ထည့္မယ္၊ ဘယ္လိုလဲလို႔ ေမးတယ္။ အင္း ေန႔တိုင္းႀကီးေတာ့ လမ္းမေလွ်ာက္ခ်င္ပါဘူးလို႔ ေျပာမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေန႔တိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အစေတာ့ ႏွစ္ပါးအတူ ေလွ်ာက္ၾကေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ မိမိတစ္ဦးတည္းသာ ေလွ်ာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ မသြားရမေနႏိုင္သလို ျဖစ္လာတယ္။ ညေန ၅ နာရီထိုးတာနဲ႔ မိုးဖဲြလို႔ အရမ္းေအးေနတာေတာင္ အေႏြးထည္မ်ား အထပ္ထပ္ ဝတ္၊ ေျခအိတ္လက္အိတ္မ်ား စြပ္၊ ထီးေဆာင္းၿပီး သြားျဖစ္လိုက္ေသးတယ္။
(၃)
အီဇာဆိုတာ ျမစ္တစ္ခုရဲ႕ နာမည္ျဖစ္ပါတယ္။ အီဇာျမစ္ကို ကမၻာ့အသန္႔ရွင္းဆံုးျမစ္ဆိုၿပီး သူတို႔ ဂုဏ္ယူေျပာဆိုၾကတယ္။ ေတြ႕ဖူးသမွ်ျမစ္ေတြထဲမွာေတာ့ တကယ္လည္း သန္႔ရွင္းပါတယ္။ ေရစီးလည္း သန္ပါတယ္။ ျမစ္ေရျပင္တစ္ခုလံုးက ေက်ာက္ခဲျဖဴျဖဴေလးေတြကို တမင္မ်ား ခင္ထားသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္။ ေဖြးေဖြးျဖဴေနတယ္။ ျမစ္ကမ္းေဘးက ေက်ာက္ခဲျဖဴျဖဴေလးေတြကို စုပံုၿပီး ကေလးေရာ လူႀကီးေရာ ကစားၾကတယ္။ ေက်ာက္ခဲေလးေတြက ေခ်ာမြတ္ေနတာပဲ။
ညေနခင္းေတြမွာ မိသားစုေတြဟာ စက္ဘီးေလးေတြ၊ အခ်ိဳ႕လည္း ကားေတြ၊ အခ်ိဳ႕လည္း စကိတ္ေလးေတြ စီးၿပီးေတာ့ လာၾကတယ္။ ျမစ္ကမ္းေရာက္မွ လမ္းေလွ်ာက္ၾကတယ္။
ျမစ္ကမ္းေဘးက လမ္းကေလးကလည္း ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေတြကလည္း ရံထားတယ္။ ခ်ယ္ရီပန္းမ်ားကလည္း ေဘးဘီဝဲယာ ဝိုင္းထားတယ္။ တသြင္သြင္ တညင္ညင္ စီးေနတဲ့ ေရးစီးသံကလည္း ေတးသံလို သာယာတယ္။
(၄)
ေန႔စဥ္လမ္းေလွ်ာက္ေနတာေတာင္မွ ဒီက လူေတြရဲ႕ အၾကည့္ေတြက အလြန္စိမ္းေနေသးတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ထူးဆန္းသလို၊ အံ့ၾသသလိုနဲ႔ ၾကည့္ၾက၊ ၿပံဳးၾကတယ္။ ေတြ႕တဲ့သူကို ဟိုင္း လုပ္တာကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ထံုးစံပဲ ထင္ပါရဲ႕။ ဟိုင္းလုပ္တာမွာလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္။ အခ်ိဳ႕က စိတ္ပါလက္ပါနဲ႔ မ်က္ႏွာကို အျပည့္အဝၿပံဳးၿပီး ႏႈတ္ဆက္တာ။ အခ်ိဳ႕က ဟိုင္းဆိုၿပီး မ်က္ႏွာက ခ်က္ခ်င္းတည္သြားတာ။ အခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ပါးစပ္ကို ေစ့ၿပီး မ်က္လံုးကို တစ္ခ်က္ဝင့္ၿပီး မပြင့္တပြင့္နဲ႔ ဟိုင္းလုပ္တာ။ အခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း အေဝးကတည္းက ဟိုင္းဆိုၿပီး လက္ကို အေဝးကတည္းက လွမ္းလာကာ လက္ဆဲြႏႈတ္ဆက္တတ္တယ္။ အခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ပိုထူးဆန္းတယ္။ လူကိုလည္း မၾကည့္၊ ၿပံဳးလည္း မၿပံဳးဘဲ သူ႕ဟာသူ ဟိုင္းလို႔ ေျပာၿပီး သူ႕လမ္းသူ သြားေနတာ။ ဘယ္လို လူမ်ိဳးမ်ားလည္း မသိ။ ထူးဆန္းပါဘိ။
(၅)
တစ္ေန႔ကေတာ့ ေက်ာင္းကို အၿမဲလာတတ္တဲ့ တ႐ုတ္ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ရယ္၊ ဂ်ာမန္ဒကာႀကီးတစ္ေယာက္ရယ္ ေရာက္လာတယ္။ သူတို႔က တစ္ပတ္ကို တစ္ႀကိမ္ေတာ့ အၿမဲလာေနက်။ တရားလာထိုင္ၾကတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ ညေန ၅ နာရီမထိုးခင္ေလးမွာ ေရာက္လာတယ္။ ဒီအခ်ိန္က ဦးဇင္းရဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္ခ်ိန္လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ သူတို႔လည္း လိုက္လို႔ ရမလားတဲ့။ ရတာေပါ့။
တစ္ကိုယ္တည္း ညေနခင္းေတြက နည္းနည္းပံုစံေျပာင္းသြားတာကလဲြရင္ တိတ္ဆိတ္ေနဆဲပါပဲ။ သူတုိ႔နဲ႔ အတူသြားမွ သိရတာက သူတို႔ကိုေတာ့ လူေတြက သိပ္လည္း မၾကည့္ၾကသလို ႏႈတ္ဆက္တာလည္း သိပ္မရွိပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာရဟန္းတစ္ပါးရဲ႕ ထူးဆန္းတဲ့ ဖက္ရွင္ေၾကာင့္ ၿပံဳးျပႏႈတ္ဆက္ၾကတာကိုးလို႔ သိလုိက္ရတယ္။ အစကေတာ့ ဂ်ာမန္ေတြ အရမ္းေဖာ္ေရြၾကတာပဲလို႔ ထင္ခဲ့တာ မွားပါေလေရာ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို အလည္လာတဲ့ ဥေရာပသားေတြကို ျမန္မာေတြ ၿပံဳးၾကသလိုမ်ိဳး ျဖစ္မွာေပါ့။ တစ္လမ္းလံုး သူၿပံဳး၊ ကိုယ္ၿပံဳး၊ တစ္ၿပံဳးၿပံဳး ျဖစ္ေနခဲ့တာေပါ့။
(၆)
အီဇာျမစ္ကမ္းက ေက်ာက္ခဲျဖဴျဖဴေလးေတြေပၚမွာ ထိုင္လိုက္ၾကတယ္။ ျမတ္ေရာင္နီဆရာေတာ္က ေျပာဖူးတယ္။ အီဇာျမစ္ကမ္းမွာ သူ တရားထိုင္ေလ့ရွိတယ္တဲ့။ အဲဒီစကားေလးကို အမွတ္ရၿပီး သူတို႔ကို ေျပာျဖစ္တယ္။ ဒါဆို တို႔လည္း တရားထိုင္ၾကရေအာင္ဆိုၿပီး တရားထိုင္လိုက္ၾကတယ္။ မိနစ္ ၂ဝ ခန္႔ ၾကာသြားတယ္။ တရားထိုင္ၿပီးလို႔ ပံုမွန္စကားေျပာခ်ိန္မွာလည္း ေရာက္လာတဲ့သူေတြက ၿပံဳးရႊင္စြာနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ အီဇာက ၾကည္ေနသလို စိတ္ထဲလည္း ၾကည္ခဲ့ရတယ္။ အီဇာကို ေရာက္တုိင္း ကဗ်ာေရးတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို သတိရစိတ္ကေတာ့ မေပ်ာက္ေသးဘူး။
(၇)
အျပန္လမ္းမွာ ဒကာႀကီးက တစ္လမ္းလံုး ငါေတြးမိတယ္။ တစ္ခု ေမးပါရေစ။ အရွင္ဘုရား ဒီမွာ ေနရတာ အေျခေန ဘယ္လိုလဲ။ ေပ်ာ္သြားၿပီလားတဲ့။ အင္း … ေပ်ာ္တယ္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ နည္းနည္းေတာ့ ေနေပ်ာ္လာပါၿပီလို႔ ေျဖခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ သူက ဆက္ေျပာတယ္။ ငါ ေတြးမိတယ္။ အရွင္ဘုရားသာ ဒီမွာ ၅ ႏွစ္ကေန ၁ဝ ႏွစ္ေလာက္အထိ ေနမယ္ဆိုရင္ အၿပံဳးကိုယ္ေတာ္ (Smiling Monk) ဆိုၿပီး လူသိမ်ားလာမွာ ေသခ်ာတယ္။ အဲဒီလို ေနပါ့လားတဲ့။ အရွင္ဘုရား အဲဒီလုိ ေနမယ္ဆိုရင္ ၄ ႏွစ္ေက်ာ္တာနဲ႔ အၿမဲေန PR ရႏိုင္တယ္။ ေနာက္ၿပီး အီးယူကဒ္လည္း ရႏိုင္တယ္။ အီးယူကဒ္ရရင္ ဥေရာပတစ္တိုက္လုံုး ႀကိဳက္သလို သြားလို႔ ရၿပီ။ အဲဒီက်ရင္ အရွင္ဘုရားက ဂ်ာမန္စကားလည္း တတ္ေတာ့ အရွင္ဘုရားရဲ႕လုပ္ငန္းေတြလည္း အမ်ားႀကီး တိုးတက္ေနေလာက္ၿပီ ….. စသည္ျဖင့္ ေတြးလိုက္ေျပာလိုက္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေျပာေနခဲ့တယ္။
(၈)
“အို … အီဇာ၊ သင့္နာမည္အဓိပၸာယ္က လြတ္ေျမာက္ျခင္း၊ လြတ္လပ္ျခင္း။ ငါက မင္းကို အားက်ေနပါတယ္။” အီဇာျမစ္ကမ္းေရာက္တုိင္း စိတ္ထဲမွာ ေျပာမိတဲ့ စကားေလးပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ၾကည္ႏူးျခင္း၊ ေအာင္ျမင္ျခင္းေတြထက္ လြတ္ေျမာက္ျခင္း၊ လြတ္လပ္ျခင္းကိုသာ တမ္းတေနသူပါ။ လြတ္ေျမာက္ျခင္း၊ လြတ္လပ္ျခင္းထက္ ပိုမိုႀကီးက်ယ္တဲ့အရာ ဘာမ်ား ရွိပါေသးသလဲ။ စဥ္းစား၍ မရပါ။ အျပန္လမ္းက ထိုအေတြးမ်ားနဲ႔ ဆိတ္ၿငိမ္ေနခဲ့တယ္။
အီဇာညေနခင္းမ်ားက ဘယ္၍ဘယ္မွ် ရွည္လ်ားမလဲ မေျပာႏိုင္ပါ။ အီဇာလို လြတ္လပ္စြာ၊ ၾကည္လင္စြာ စီးဆင္းခြင့္ေတြ ရွိေနဦးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အီဇာညေနခင္းမ်ားက ႏွစ္ကာလမ်ားစြာကို ျဖတ္သန္းေက်ာ္လႊားသြားေပလိမ့္မယ္။ သူ႔ရဲ႕ ၾကည္လင္တဲ့ ျမစ္က်ဥ္းေလးေဘးမွာ ၾကည္ေမြ႕ေပ်ာ္ရႊင္သူမ်ားလည္း ျပည့္လို႔ေပါ့။ ။
